تأثیر تنش خشکی بر خصوصیات کیفی چغندرقند در مراحل مختلف رشد رویشی

برای بررسی اثرات میزان تنش خشکی در مراحل مختلف رشد رویشی چغندرقند و استفاده بهینه از مصرف آب، تحقیقی در سال 1379 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 12 تیمار در چهار تکرار به مدت دو سال در ایستگاه اکباتان مرکز تحقیقات کشاورزی همدان اجرا گردید. یکی از عوامل، قطع آبیاری در سه مرحله رشد شامل S1- مرحله رشد برگی (مرحله 10-8 برگی یا تقریباً تا شش هفته پس‏از کشت)،S2 - مرحله رشد ریشه (بعداز مرحله 10-8 برگی) و S3-مرحله ذخیره‌سازی قند در ریشه (اواخر دوره رشد) و عامل دیگر تعداد دفعات قطع آبیاری در هر مرحله از رشد چغندرقند شامل یک بار قطع آبیاری(I1) تا چهار بار قطع آبیـاری (I4) بود. علاوه‏بر دوازده تیمار مذکور یک تیمار شاهد بدون‏تنش نیز منظور شد. در این تحقیق از سیستم آبیاری نشتی استفاده گردید. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که بین مراحل مختلف رشد برای درصد قند، ضریب استحصال و درصد قند قابل استحصال معنی‌دار بود. از لحاظ مقدار سدیم، پتاسیم و درصد قند ملاس نیز بین مراحل مختلف رشد، اختلاف معنی‌داری وجود داشت. بین تعداد دفعات قطع آبیاری برای اجزای قندی و غیرقندی (به جز آلکالیته)، تفاوت معنی‌دار به دست آمد. اثر متقابل معنی‌داری بین دو عامل مراحل مختلف رشد و تعداد دفعات قطع آبیاری مشاهده نشد. مقایسه میانگین دوساله عیارقند و عیارقند قابل استحصال نشان داد که بالاترین عیارقند و عیارقند قابل استحصال مربوط به تیمار S1I1و حداقل آن مربوط به تیمار S3I4 بود. نتایج نشان داد که قطع آبیاری در اواخر دوره رشد چغندرقند، باعث کاهش خصوصیات کیفی قندی چغندرقند شامل عیارقند، عیارقند خالص و راندمان استحصال می‌شود. به‏طور کلی تنش رطوبتی در اواخر دوره رشد چغندرقند باعث افزایش ناخالصی‌های ریشه چغندرقند ازجمله پتاسیم و سدیم شده و در نتیجه راندمان استحصال قند ریشه را به طور معنی‌داری کاهش و درصد  قند ملاس را افزایش می‌دهد.